Παθογένεια της ελληνικής κοινώνιας....

Η ώρα ειναι έντεκα παρά τέταρτο και κάθομαι μπροστά στον υπολόγιστη μου και πρόσπαθω να βγάλω τις σκέψεις μου σχετικά οχι με κάτι συγκεκρίμενο ,αλλα ο τίτλος νομίζω είναι αρκέτα ενδείκτικος του τι θελώ να θίξω με αυτό το post.
Η αφορμή που μου δώθηκε ήταν οι γιορτές των προηγούμενων ημερών και αυτά που έζησα κατα την διάρκεια των γιορτών αυτών.
Θα μου πείτε τι συντάρακτικο μπορεί κάποιος να ζήσει κατα την διάρκεια κάποιων γιορτών
και εγώ θα πώ το πατροπαράδοτο "οικογενειακό" τραπέζι.Η συγκεκριμένη συγκέντρωση έχει μια ιδιαιτερότητα στην σύγχρονη εποχή όπως και κάποιες πολύ μεγάλες διαφορές απο παλιότερα.Προκειμένου να εμβαθύνω θα πρόσπαθήσω να σκιαγραφήσω κάποιες απο αυτές τις διαφορές.
´Εχουμε και λέμε λοιπόν.Σήμερα οι άνθρωποι συναντιούνται (μιλάω για την πλειοψηφεία πάντα) πολύ πιο σπάνια απο οτι παλιότερα.Σήμερα δεν τον αφήνουν τον άνθρωπο οι "υποχρεώσεις" του για να εξασκήσει την ανθρώπινη επαφή.Το επάγγελμα του,η κοινωνικές του "υποχρεώσεις",τα "γκομενικά" του,τα χρωστουμενά του ειναι κάποιοι απο αυτούς τους παράγοντες που αναστέλουν αυτήν την πολύ σημαντική κατα την άποψη μου δραστηριότητα, την ανθρώπινη επαφή δηλαδή.Αντίθετα παλιότερα δεν υπήρχε αυτο το φαινόμενο μιας και η οικογένεια βρίσκοταν συνέχως αφου η σωστή επικοινωνία
μεταξύ των μελών της ήταν απαραίτητη για την επιβίωση της.Φανταστείτε μια οικογένεια πιο παλιά να έκανε ο καθένας του κεφαλιού του.Θα είχε ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης,όχι βέβαια οτι δεν υπήρχανε τέτοιου είδους οικογένειες.Αλλά οι συγκεκριμένες οπως και να το κάνουμε δεν προκόψανε κιόλας.
´Εχωντας τα παραπάνω υπόψη θα προσπαθήσω να φτάσω στην ουσία του post και να σας παρουσιάσω τις δικές μου παρατηρήσεις.Αυτήν τη φορά θα ξεκινήσω ανάποδα και θα πώ τι συνέβαινε παλιότερα στα οικογενειακά γιορτινά τραπέζια.Τα τραπέζια τότε ήταν μια ευκαιρία για όλη την οικογένεια να κάνει μια μίνι-ανασκόπηση των συμβάντων του περασμένου χρόνου καθώς επίσης ηταν μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσει κάποια νέα
δεδομένα και να θέσει ίσως κάποιους νέους στόχους οχι απο υλικής άποψης αλλα απο την πλευρά του τρόπου ζωής των μελών της.Υπήρχε κατά κάποιο τρόπο ενος είδους "συγχρονισμός" με την πραγματικότητα μια συνόχη.Αυτό γινόταν βέβαια γιατί τα πράγματα ήταν σαφώς πιο απλά.
Σήμερα λοιπόν μια οικογένεια παρατηρώ οτι είναι παρα πολύ πιο δύσκολο να διατηρήσει ενος τέτοιου είδους "συνοχή" ,ενος τέτοιου είδους επαφή.Φυσικά δεν είναι και ακατόρθωτο ομως.Αυτό που επικρατεί σήμερα σε ενος τέτοιου είδους τραπέζι είναι οι παράλληλοι μονόλογοι για τα κατορθώματα του καθενός ξεχώριστα,ας πούμε για παράδειγμα στον εργασιακό χώρο η απο κάποια αγορά ενος ακριβού αντικειμένου π.χ ενός αυτοκινήτου.Απο την άλλη παρατήρω μια απέλπισια στα πρόσωπα των ηλικιωμένων ανθρώπων οι οποίοι μην έχωντας τρόπο να εξηγήσουν την συμπεριφόρα των παιδιών τους(αλόγιστη σπατάλη) αρκούνται σε κάποια ειρωνικά χαμόγελα και μένουν εκεί.Φυσικά με αυτές τις παρατηρήσεις δεν θέλω να αγιοποιήσω τους μεγαλύτερους γιατί και αυτοί σαν άνθρωποι κατέφευγαν σε λάθος πρακτικές και έκαναν σφάλματα.Μπορεί και περισσότερα απο τους σημερινούς νέους και αυτό φυσικά θα ήταν ευχή όλων μας.
Με λίγα λόγια σήμερα σε ενός τέτοιου είδους σύναξη φαίνεται πιο πολύ το χάσμα των γενεών και η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των μελών της ίδιας της οικογένειας πόσο μάλλον θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί μεταξύ συμπολιτών και ανθρώπων που πρέπει να συνεργαστούν για να δημιουργήσουν εναν καλύτερο και εναν πιο "λειτουργικό" κόσμο.
Μπορεί το συγκεκριμένο ποστ να μην έχει κάποιο συγκεκριμένο σκοπό αλλά νομίζω θα ήταν χρήσιμο για όλους μας να κάνουμε τα δικά μας "πειράματα" και τις δικές μας παρατηρήσεις για να εμβαθύνουμε στα αίτια και τα αποτελέσματα των σύγκεκριμένων φαινομένων κοινωνικής παθογένειας.